مرگ بیماران copd، علل ها و روش های پیشگیری
نکات مهم درباره مرگ بیماران copd
بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) یک بیماری شایع ریوی است که جریان هوا را در مجاری هوایی محدود کرده و تنفس را دشوار می کند. گاهی اوقات آمفیزم یا برونشیت مزمن نیز نامیده می شود.
مرگ بیماران با COPD (بیماری مزمن انسدادی ریه) یک مسئله مهم در حوزه بهداشت است. COPD یک بیماری مزمن و پیشرونده است که اغلب ناشی از سیگار کشیدن و یا عوامل دیگری مانند آلودگی هوا است. افراد مبتلا به COPD معمولاً دچار مشکلات تنفسی، تنگی نفس، سرفه و کاهش فعالیت فیزیکی می‌شوند.
بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) سومین علت مرگ و میر در جهان است و در سال های اخیر باعث مرگ ۳٫۲۳ میلیون نفر شده است.
چه عواملی می‌توانند منجر به مرگ بیماران COPD شوند ؟
بیماران مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) ممکن است به علت عوامل مختلفی که با این بیماری مرتبط هستند، مرگ برسانند. برخی از عواملی که می‌توانند به مرگ بیماران COPD منجر شوند عبارتند از:
۱٫ نقص در تعویض گازهای خونی:
در COPD، توانایی ریه‌ها در تعویض اکسیژن و کربن دی‌اکسید کاهش می‌یابد که می‌تواند به نقص در تعادل گازهای خونی و اکسیژناسیون بدن منجر شود.
۲٫ آسیب به سلول‌های ریه:
آسیب به بافت‌های ریه ناشی از التهاب مزمن می‌تواند منجر به خسارت جدی و بیشتر شدن علائم COPD شود که در نتیجه ممکن است به مرگ منجر شود.
۳٫ عفونت‌های تنفسی:
بیماران COPD به علت ضعف سیستم تنفسی و سیستم ایمنی بدن، به خصوص در صورت وجود التهاب و آسیب در ریه‌ها، مستعد عفونت‌های تنفسی می‌شوند که در برخی موارد می‌تواند جدی و حتی مرگبار باشد.
۴٫ فشار قلبی و عروقی:
افراد مبتلا به COPD ممکن است به علت نقص در اکسیژناسیون خون، در معرض فشار قلبی و عروقی بیشتری قرار گیرند که می‌تواند به بیماری‌های قلبی و عروقی و در نتیجه مرگبار شدن منجر شود.
۵٫ عوارض دیگر بیماری:
بیماری‌های مرتبط با COPD مانند افزایش خطر سرطان ریه، سکته مغزی، و آسیب به سایر اعضای بدن نیز می‌توانند به مرگ بیماران COPD منجر شوند.
همچنین، مرگ ممکن است ناشی از عوارض جانبی داروها، عفونت‌های تنفسی شدید مانند التهاب ریه، عوارض جانبی سایر بیماری‌هایی مانند بیماری قلبی عروقی باشد که افراد مبتلا به COPD ممکن است داشته باشند.
مدیریت مناسب و پیگیری دقیق از سوی پزشکان و تغییر در شیوه زندگی می‌تواند در کاهش خطر مرگ و میر بیماران COPD موثر باشد.
برای کاهش خطر مرگ در افراد با COPD چه میشه کرد؟
برای کاهش خطر مرگ در افراد مبتلا به COPD، اقدامات زیر می‌توانند مفید باشند:
۱٫ رعایت درمان‌های دارویی:
مصرف داروهای ضد التهابی، داروهای توسعه‌دهنده‌ی راه هوایی، و داروهای دیگر که توسط پزشک تجویز شده‌اند، می‌تواند به کنترل علائم COPD و پیشگیری از تشدید آن کمک کند.
۲٫ تنفس صحیح و انجام تمرینات تنفسی:
انجام تمرینات تنفسی مانند تمرینات استقامتی و تنفس عمیق می‌تواند به تقویت عضلات تنفسی و افزایش ظرفیت تنفسی کمک کند.
۳٫ مدیریت عوامل خطر:
اجتناب از عوامل خطر مانند دود سیگار، آلودگی هوا، و عفونت‌های تنفسی می‌تواند به پیشگیری از تشدید بیماری و کاهش خطر مرگ کمک کند.
۴٫ فعالیت بدنی منظم:
انجام فعالیت‌های ورزشی مناسب و ملایم، مانند پیاده‌روی یا شنا، می‌تواند به بهبود عملکرد قلبی و عروقی، افزایش قدرت و استقامت عضلات، و کاهش خطر مرگ در افراد با COPD کمک کند.
۵٫ رعایت رژیم غذایی سالم:
مصرف یک رژیم غذایی سالم که حاوی مقدار مناسبی از مواد غذایی مانند میوه‌ها، سبزیجات، ماهی، مغزهای روغنی، و محصولات غنی از فیبر باشد، می‌تواند به بهبود وضعیت سلامتی عمومی و کاهش خطر مرگ کمک کند.
۶٫ پشتیبانی روانی و اجتماعی:
دریافت حمایت از خانواده، دوستان، یا گروه‌های حمایتی می‌تواند به بهبود روحیه و افزایش مقاومت در برابر بیماری و کاهش استرس کمک کند. در هر صورت، مهم است که هرگونه تغییر در درمان COPD با توجه به شرایط و نیازهای هر فرد توسط پزشک معالج تأیید شود.
برای کاهش خطر مرگ در افراد با COPD، مدیریت مناسب بیماری، جلوگیری از عفونت‌های تنفسی، مراقبت از سلامت عمومی، ایجاد فضاهای سالم و آگاهی از علائم و نشانه‌های خطرناک مهم هستند. همچنین، از مهمترین اقدامات پیشگیری‌ای که می‌توان انجام داد، جلوگیری و کنترل اعتیاد به سیگار و اجتناب از تماس با عوامل آلوده کننده هوا می‌باشد.
از اول تا مراحل آخر بیماری copd
COPD (بیماری مزمن انسدادی ریه) معمولاً در چهار مرحله مختلف توصیف می‌شود که شدت آن بر اساس شدت علائم و توانایی تنفسی فرد تغییر می‌کند. این مراحل معمولاً بر اساس نتایج آزمایش های تنفسی مانند آزمون FEV1 (حجم اندازه گیری شده در یک ثانیه از ظرفیت تنفسی اجباری) تعیین می‌شود. مراحل COPD به شرح زیر می باشند:
۱٫ مرحله یک (آسیب نسبتاً کمترو خفیف)
در این مرحله، علائم معمولاً خفیف هستند.
افراد ممکن است تنها تنفس سریعتر و تنگی نفس را در برابر فعالیت‌های شدیدتر تجربه کنند.
آزمون FEV1 بیشتر از ۸۰٪ از مقدار متوقع است.
۲٫ مرحله دو (متوسط)
در این مرحله، علائم شدت بیشتری دارند.
تنفس تنگی و سرفه با فیزیکی محسوس‌تر می‌شود.
آزمون FEV1 معمولاً بین ۵۰٪ تا ۸۰٪ از مقدار متوقع است.
۳٫ مرحله سه (شدید)
در این مرحله، علائم شدیدتر و نابودکننده‌تر می‌شوند.
تنگی نفس در فعالیت‌های روزمره و حتی در استراحت احساس می‌شود.
آزمون FEV1 معمولاً بین ۳۰٪ تا ۵۰٪ از مقدار متوقع است.
۴٫ مرحله چهار (خیلی شدید)
در این مرحله که از مراحل آخر بیماری copd است، علائم بسیار شدید و اغلب ناتوان‌کننده‌تر هستند.
تنگی نفس شدید و مزمن وجود دارد.
آزمون FEV1 کمتر از ۳۰٪ از مقدار متوقع است.
در مراحل پیشرفته COPD، تحت مراقبت پزشکی منظم قرار گرفتن و استفاده از درمان‌های موجود برای کنترل علائم و تاخیر پیشرفت بیماری از اهمیت بسیاری برخوردار است. این شامل مصرف داروها، استفاده از دستگاه اکسیژن ساز و بای پپ، ورزش و مدیریت فعالیت‌های روزمره است. در مراحل پیشرفته‌تر، انتقال ریه (تراشه ریه) نیز گاهی اوقات به عنوان یک گزینه در نظر گرفته می‌شود.
به علت اینکه استفاده از دستگاه اکسیژن ساز و اکسیژن تراپی در بیماران انسدادی ریه موقتی است بهترین راه کرایه دستگاه اکسیژن ساز و یا در صورت نیاز به دستگاه کمک تنفسی اجاره بای پپ است.
طول عمر بیماران copd چه مدت است؟
مدت عمر بیماران با COPD (بیماری مزمن انسدادی ریه) متاثر از عوامل متعددی است از جمله شدت بیماری، استفاده از سیگار، وضعیت سلامت عمومی، و مداخلات درمانی. با این حال، در مقابل افراد سالم، مدت عمر بیماران با COPD معمولاً کوتاه‌تر است.
در مراحل پیشرفته‌تر بیماری، مدت عمر معمولاً کاهش می‌یابد. بیماران با COPD در مراحل شدید و خیلی شدید ممکن است به علت عفونت‌های تنفسی شدید، آمبولی ریه، یا مشکلات قلبی-عروقی جان خود را از دست دهند.
برای افزایش مدت عمر و کاهش عوارض بیماری، نگهداری و ادامه درمان بیدار در منزل نیز تاثیر گذار است البته برای ادامه درمان و حضور بیمار در منزل اجاره تخت بیمارستانی و یا خرید آن ضروری است بهتر است بدانید شما می توانید این خدمات را از مجموعه معتبر تندیس آنلاین درخواست نمایید.
مدیریت مناسب بیماری و راحتی بیمار، توقف از سیگار، فعالیت بدنی منظم، مصرف داروها، و مشاوره با پزشک برای مواردی مانند تغذیه مناسب و مدیریت عوارض روانی و اجتماعی بسیار حائز اهمیت است.
بنابراین، در نهایت، مدت عمر بیماران با COPD بسیار متغیر است و بستگی به موارد مختلفی دارد که باید توسط یک پزشک متخصص ارزیابی شود.
میزان اکسیژن در بیماران copd چقدر است؟
در بیماران COPD (بیماری مزمن انسدادی ریه)، سیستم تنفسی معمولاً توانایی کافی برای تامین اکسیژن به بدن را ندارد. این بیماری می‌تواند منجر به تنگی نفس و کاهش توانایی تنفسی شود که در نتیجه باعث کاهش میزان اکسیژن در خون می‌شود، که به عنوان هیپوکسی شناخته می‌شود.
برای اندازه‌گیری میزان اکسیژن در بیماران COPD و مانیتور کردن سطح هیپوکسی، اغلب از اکسیمترهای پالسی استفاده می‌شود. این دستگاه‌ها به طور غیرتهاجمی با قرار دادن یک سنسور روی انگشت یا گوش بیمار، سطح اکسیژن در خون را اندازه‌گیری می‌کنند.
معمولاً برای افراد سالم، سطح اکسیژن در خون (اشباع اکسیژن) در حدود ۹۵ تا ۱۰۰ درصد است. اما در بیماران COPD، این میزان ممکن است به طور مداوم کمتر از این باشد و در مراحل پیشرفته‌تر بیماری می‌تواند به طور قابل توجهی کاهش یابد.
افزایش میزان اکسیژن در بیماران COPD از طریق تأمین اکسیژن اضافی (از طریق ماسک یا سرمازدگی) ممکن است لازم باشد، به ویژه در مواقعی که میزان اکسیژن در خون به حدی کاهش یابد که باعث بروز علائم هیپوکسی شود. این تدابیر معمولاً توسط پزشک معالج تعیین و نظارت می‌شود.